Wat leu proat völle en zegt wènig.

Dag kinders in alle formaten en soorten! Hoe maken jullie het? Ik maak alles met mijn handen. Dus ook dit verhaaltje, want daar werd het wel weer een keer hoogtijd voor, terwijl ik hier toch niet eens zo hoog zit. Onvoorstelbaar dus. Maar daar gooi ik me dan maar bij neer, op mijn bed wel te verstaan waar het typen van dit verhaaltje makkelijker gaat dan in de zee of waar dan ook. Want een stoel is hier niet te vinden, alleen in mijn zoete dromen.

Volgens de laatste statistieken moet ik verder gaan bij maandag, dag 25. Dat was niet een heel bijzondere dag. Weer ijsgeschept. Gelukkig kan ik volgende week maandag naar de receptie, dus dan begint het “echte” werk. Dinsdag was wederom niet veel anders. Behalve dan dat dit de dag was voor de dag waarop ik vrij was en de derde dag na de dag dat ik de vorige keer vrij was. ’s Avonds zijn we al naar Cozumel gegaan. Dus kaartjes kopen voor de ferry en wachten in de rij en toen opstappen. Ik vroeg aan de schipper of ik over mocht varen ja of nee. En dat mocht. Dus daar gingen we, van links naar rechts geslingerd over de boot gingen we een half uur lang de overtocht maken. Dat was niet de fijnste ervaring met boten, om het zacht uit te drukken. Maar goed, in Cozumel aangekomen stond ons ontvangstcomité Judith en Miranda op ons te wachten. Dus toen waren we weer met z’n vieren.Dus toen gingen we naar het Iberostar hotel dat zich uit de grond heeft geschoten op Cozumel. Dus toen van onze gidsen Miranda en Judith daar een rondleiding door het Iberostar Hotel gekregen. Daarna onze spullen gedropt in hun kamer. Het plan was om daarna uit te gaan. Dus dat deden we dan ook. Nou in ieder geval, toen kwamen we daar aan, gingen we naar Señor Frogs toe. Daar even gezeten. Toen weer weg. Het was daar ook zo rustig. Dus ergens anders heen. Maar goed daarna weer naar huis toe. Dus wij missen natuurlijk weer de bus. Dus gauw de taxi nemen om de volgende stop wel te halen. En wonder boven wonder hebben we dat wel gehaald. Dus gingen we naar huis en slapen.

Woensdag s ´ochtends er weer vroeg uit, want Judith en Miranda hadden een Jeep geregeld voor deze woensdag om het eiland mee rond te crossen, en wel om half 10. Veel jeeps kwamen we langs, maar geen van allen was er voor ons. Dus maar wachten. Komt er later zo´n auto aan van dat bedrijf, of we dan maar even mee gingen naar dat bedrijf want het was zo druk ofzo. Nou goed, wij daar dus heen. En daar hebben we dus een jeep kunnen regelen. Dus met wat vertraging gingen we dus het eiland rondcrossen. Was wel leuk om te doen. Maar zoals van horen zeggen, is het eiland zelf niet echt amazing. Maar het was gewoon wel leuk, dus dat scheelt. Alleen was die hele rit met die jeep een beetje hels. Want dat ding schudde echt heen en weer. Dus mijn grijze massa is nu enigszins gestoord en ook was mijn maag daar niet zo blij mee, maar behalve dat die een beetje klaagde was er niets aan de hand. En het was ook nog eens afwisselend koud en warm, kortom de omstandigheden waar mijn lichaam niet zo blij mee was. Kortom, ik voelde me, gelukkig op het eind pas, niet zo heel gezond. Dus daarna een tijdje gelegen in de hoop dat het wat beter zou gaan. Helaas pindakaas, dat was er niet. Het mocht niet veel baten. Ik voelde me wel iets beter maar niet veel. En we zouden weer uitgaan, dus dat was helemaal niet handig dat dat zo was. Dus toen stond ik voor de keus, deze avond de ferry terugpakken en een goede nacht slapen in Playa om vervolgens weer normaal te kunnen functioneren lichamelijk en met mijn grijze massa, of meegaan stappen en me langer dan me lief is ziek voelen. En verstandig dat ik ben, heb ik het eerste gekozen. Dus hoppa 1 seconde voor sluitingstijd een ticket voor de ferry gekocht, en bepakt en bezakt rennen naar dat stuk ijzer, die natuurlijk weer helemaal achteraan lag. En echt weer 10 seconden voordat ze dat ding weg wouden laten gaan sprong ik erop. En bah, deze keer werd ik nog meer door elkaar geschud dan de heenweg. Mijn hersens zijn toen weer teruggeschud, misschien wel een beetje te ver en verder had mijn maag ook gevoel. En jawel, geloof het of niet, het was echt stonecold. Want ik had zowel een vest als een lange box aan, en nog had ik het zo koud alsof ik al een halfuur in een vrieskist doorgebracht had. Maar gelukkig blijf je onder deze omstandigheden nog wel leven en op een gegeven moment kon ik na een half uur geshaked te zijn wel weer twee voeten aan wal zetten. Niet tegelijkertijd, dus niet gesprongen, maar gewoon één voor één.
Dus in Playa weer eruit, een taxi zoeken. Wilden die lui er 50 pesos voor hebben, nou mooi niet, want normaal zijn dat er 30. En daarvoor wouden ze het niet doen. Had het ook niet moeten vragen hoeveel ze wouden, ze denken toch dat ik een toerist ben. Dus dan maar per voet. En aangezien ik in een veilige en bewaakte buurt woon is dat dus veilig en goed te doen. En niet veel later kwam ik thuis. Gelijk op één oor gaan liggen en mijn snavel toe en hopen dat ik me donderdag beter zou voelen. En dat was ook wel zo. Hoewel ik nog steeds last had, maar goed.
Dus weer aan het werk. Paar grapjes uitgehaald, blijft leuk. Komt daar zo´n Nederlander, vraagt ie wat voor ijs dat is. Zeg ik `ijs met noten´, zegt ie ´waarmee´, met noten zeg ik, vraagt ie nog een keer waarmee. Denk ik praat ik nou zo onduidelijk, dus zeg ik zo duidelijk mogelijk ´ijs met noten´, zegt ie lachend ´oooooo, ijs met nooooooten´ en gaat ie keihard lachen, wel lollig. Komen er s´middags van die Amerikanen, zegt die vrouw dat ze wel een aardbei ijsje wil, doe ik dat, zegt die man, me too. Dus ben ik daar bezig vraag ik of ie twee wil. Zegt ie nee, my wife one and me too. Zeg ik oh, dus samen drie? Zegt ie, nee dat betekent dat ik er ook één wil. Moest ik wel hard om lachen, woordgrappen blijven leuk haha. Zij hadden ook wel door dat ik een grapje maakte gelukkig en dat ik niet zo heel dom als dat was, haha. Nou, wat een belevenissen niet dan! Nou, moest ik dus tot 5 uur ijs maken, leuk hoor, vooral als je dat al een poos doet. Maar goed, maandag is dat dus anders. Vanaf 5 uur moest ik een uur glazen ophalen. Ik denk dat dat meer was om mijn 8 uur vol te maken dan omdat het nodig was, want dat was niet echt nuttig. Dus toen weer wat Nederlanders gesproken hier. En toen was het ook zo weer 6 uur en kon ik op huus an.
Gisteren, vrijdag dus, dezelfde dagindeling gehad als donderdag. Niet erg interessant dus. Behalve dan dat het op bepaalde momenten wel leuk alsof het hotel door Nederlanders was afgehuurd. Waren allemaal gezellige Nederlanders met leuke humor. Was een grote groep die elkaar veelal hadden leren kennen op Schiphol en gedurende de vlucht. Ze nodigden me zelfs uit voor een borrel op hun kamer, gewoon voor de fun. Maar tis dat ik niet op de kamers mag komen als medewerker. Is ons nadrukkelijk gezegd. Ik denk dat dat met veiligheid en aansprakelijkheid te maken heeft. Dus dat feestje ging niet door. Maar ze blijven nog 2 weken dus zie ze nog vaak genoeg.
Ik vergeet het plat proatn trouwens niet hoor, want als ik soms niets te doen heb ga ik denken over vanalles en nog wat, en dan wil het wel eens voorkomen dat ik denk ik het plat. Dus das wel grappig en ook wel leuk hoor. Dus aj dat e dach had, hej´t dus bie t verkeerdn end. Maar goed. Ik denk dat jullie wel goed kunnen slapen na zo´n verhaal waaruit blijkt dat alles nog goed gaat hiero.
Voorlopig weet ik dus niet of ik weer snel een sprookje kan vertellen vanuit dit overzeese oord. Ik denk dat dat best snel zal kunnen zijn, want bij de receptie moet je vaak óf vroeg óf laat beginnen waardoor men dus ´s ochtends of ´s middags tijd heeft. Maar goed de tijd zal het uitwijzen, en dat kan die, want een klok heeft wijzers.
En verder valt het me op dat we hier al weer een maand zijn, de maand is dan wel iets korter dan andere maanden maar toch is het zo. Nu ik zo terug kijk op de eerste maand, denk ik dat de tijd best snel gaat. Natuurlijk is het moeilijk geweest in het begin, en mis ik jullie nu nog steeds, maar dat is normaal. Nu nog 16 weken, ik zit al weer op een 5de van de rit. Dus nog 4 keer zolang als dat wat nu achter mij ligt. Maar goed, zo denk je in het normale leven ook niet na en elke seconde duurt even lang als elke andere seconde, dus wat zeur ik eigenlijk over de tijd en dat die snel gaat. Dat kan helemaal niet, net of een seconde ineens even lang duurt als een halve seconde. Maar goed. Dat gezwam kan jullie wel gestolen worden. Moet je maar even in het bos gaan zoeken, misschien vind je nog wel een uit de herfst verdwaalde stuifzwam. Of zoek naar een ander dichtbijzijnde persoon. Die kan ook een stuifzwam zijn. Dit was even een toegift om het verhaal nog slaapverwekkenderder te maken dan dat die al was, zodat jullie lekker naar dromenland kunnen gaan. Slaap allemaal zacht en oogjes en snaveltje toe. Eerste schaap, tweede schaap, derde schaap, oh hé, de vierde sprong over een hekje, vijfde schaap, en hoppa, u slaapt. Het schaap slaapt.
Dus daar houdt het voor mij ook op om jullie verder te informeren.

Tot sinas! Die hier helemaal niet zo lekker is….