Eerste dag vrij en dus een trip gemaakt.

Dag dames en heren, jongens en meisjes, gespuis en andere fossielen, het is weer tijd voor een verhaaltje voor het slapen gaan. Het is al laat, de kippen zitten reeds op stok en het is buiten donker, maar niet koud. Luister en kijk goed, en ga daarna lekker slapen. En wederom zal je niks aan woorden tekort komen want het zal weer een lekker lang verhaal zijn, zoals gewoonlijk, hahaha.

Er was eens een meisje, genaamd Elkie, dat op stage ging naar Mexico. Ze kwam er exact de eerste dag van een bepaalde maand aan, waardoor de datum haar vertelde hoelang ze reeds in het overzeese gebied probeerde te overleven. Zo kwam dus ook een keer de 22ste dag, een dag waarop ze, zoals op vele andere dagen, stage moest lopen in een hotel genaamd Iberostar Tucan/Quetzal dat zich gevestigd heeft aan de kustplaats Playa del Carmen. Zoals op vele andere dagen was het warm, maar niet zoals op vele andere dag waaide het hard en de golven van de zee waren hoog. Door de harde wind zou iemand die zich op het strand durfde te wagen gezandstraald, dus dat kon men beter niet doen. Elkie moest deze dag aan het strand bekers verzamelen en na 2 uur mocht ze ijsjes gaan maken, die zodra ze geconsumeerd werden ook naar zand smaakten. Erg druk had ze het dus niet, maar dat vond ze niet erg. Het was immers lang geleden dat ze vrij gehad had en de dag erna had ze weer vrij. Ze had dus iets om naar uit te kijken. Desalniettemin woei de dag voorbij eer ze het doorhad en kon ze weer vertrekken naar de plek waar ze gehuisvestigd is. Daar heeft ze toen weinig meer uitgevoerd, behalve een boekkie lezen en wat eten. En ook wat schoonmaakspullen heeft ze gekocht, want haar leefruimte is niet bepaald fris te noemen.
Toen brak dag 23 aan. De dag waarop ze vrij had. Hier houd het vertellen in de derde persoon op omdat dat toch niet zo leuk is als ik dacht. Dus. In ieder geval, Monique en ik waren van plan om naar Tulum te gaan. Monique was Veronique, een andere Nederlandse die hier ook stage loopt, in het hotel tegengekomen en die wou ook wel mee. Dus gingen we met z’n drieën. We waren eerst van plan om met de bus erheen te gaan, want die reed er ook heen. Anders konden we ook niet mee natuurlijk. Maar dat hebben we dus lekker niet gedaan. Ik hoor jullie al weer denken dat we vast de bus gemist hadden. Niets is minder waar. We hadden even naar de prijs geïnformeerd, deze was toch hoger dan verwacht en een auto huren zou niet veel verschil maken. Dus gingen we een auto huren, waar het voordeel aanvast zit dat je dan gewoon veel mobieler bent. Dus dat was wel handig. Daar gingen we dan in de Ford Fiësta. Cd’tje in de radio en intrappen die gaspedaal. Ik reed trouwens niet, dat deed Veronique. Omdat je hier volgens mij iets van 21 ofzo moet zijn om als buitenlander auto te mogen rijden. Maar goed. Dus rijden maar. Die weg waar we over moesten, als ik het goed herinner want ik heb er niet veel aandacht aan besteed, was Mex 173. Verder ook niet interessant want aan weerszijden van de straat is de jungle, en zoals wij in Nederland bomen erlangs hebben staan hebben zij hier zo ongeveer non-stop jungle. Dus dat heb je na 1 meter ook wel weer gezien. Maar goed. De tank zat niet zo heel vol, dus we hebben op het nippertje een tankstation gehaald en de tank zovol gegooid, dat we precies genoeg hadden tot de aflevering ervan bij die huurtoko waar we hem vandaan hadden. Dus toen kwamen we aan in Tulum. Waren we geen van allen eerder geweest, dus dan maar vragen waar we het beste heen konden. Werden we door zo’n Mexicanees doorgestuurd naar de Cristal Cenote. Een cenote is een natuurlijke waterbron, en deze zou dan kristalhelder water moeten hebben. Daar aangekomen moesten we 40 pesos entree betalen. Das een euro of 2, ofzo, die deed het hem dus ook niet. Dus liepen we naar dat ding toe. Viel dat even tegen, volgens Veronique die al wel eerder een cenote gezien had, was dit niet zo’n hele mooie. Maar het water was wel helder. En al was die niet zo heel mooi hebben we er toch maar even in gezwommen om die 40 pesos eruit te zwemmen zeg maar. Nederlanders die we ook zijn, niet dan. Nou na een paar slagen in het water er weer uit. Foto’tjes trekken en wegwezen want we kwamen eigenlijk voor de stranden en de ruïnes die de Maya’s hier hebben achtergelaten. Dus door naar die ruïnes. Bah, wat was het weer bloody hot, getsie. Maar niet erg ofzo. Dus daarheen veurn. Komen we daar, wederom entree betalen. Niet zo leuk maar ze zouden gek wezen als ze het niet deden, dat dan weer wel. Maar dat wisten we wel dus zijn we wel gedaan. Tja, het was wel mooi, maar na de eerste paar ruïnes heb je die hoop stenen ook wel weer gezien. Het schijnt ook niet de mooiste te zijn, want bij de meeste hoop stenen kon je er niet uithalen wat het was. Daarvoor moet je dan toch echt die bordjes die er dan bij staan lezen. Eigenlijk kon ik maar uit één ding halen wat het echt was. Die staat wel op één van mijn foto’s dus kijk daar maar op. Deze ruïnes lagen ook aan een soort van strandachtige baai. Duidelijk niet dan. Dus ook maar even kijken. Was wel heel mooi, maar als al die mensen er niet waren was het mooier. Het was gewoon wat te druk. Zet er een stel mieren neer en ze doen een stel vissen na. Goed, verder lopen dus maar weer, met zicht op werkelijk heel blauw water. Daar nog een tijdje rondgewandeld en dat ook maar gelaten voor wat het was en nog steeds is. Want het verdwijnt natuurlijk ook niet in die paar uur.
Toen door naar het strand. Zoals verwacht was dat ook een heel mooi strand. Groter dan hier in Playa del Carmen en heel, heel, heel veel rustiger. Dus iets verder het strand opgelopen en op een plaats gaan liggen waar zowel schaduw als sunnie aanwezig was. Nu moet je je dus even gaan voorstellen: blauwe zee, wit strand, palmbomen en als achtergrondmuziek reggae en lounge. Nou, zo was dat dus. Helemaal niet verkeerd dus. Erg fijn. Dus daar een hele poos gelegen en opnieuw weer rood geworden als een kreeft. Hoe goed ik me ook insmeer, rood word ik toch wel. En over een week is het bruin hoop ik. Maar goed, over een tijdje zal het allemaal wel weer wegtrekken, niet dan. Dus toen het iets harder begon te waaien, het wat later was en het wat frisser werd, werd het tijd om in de kajuutn te goan en weer te vertrekken naar Playa del Carmen. Das ongeveer 60 kilometer van elkaar verwijderd, en met de vele drempels hier midden op de snelweg doet de gemiddelde men daar wel even over. In Playa de auto ingeleverd, wat gaan eten bij, 3 x raden, Dr. Taco en toen met de bus op huus an. Daar beelden op de laptop gezet. Geen keramieken beelden en ook niet van een ander gesteente. Gewoon wat men in de volksmond foto’s noemt. En daarna dit typen.
Morgen op dag 24, zondag de 24ste, moet ik weer om 8 uur werken. Dan ga ik vragen of ik mijn tweede vrije dag op woensdag kan krijgen. In principe moet dat lukken want de vorige vrije dag van zondag heb ik opgeschoven naar vandaag en in principe zou ik morgen weer vrij zijn, maar die schuif ik dan op naar woensdag. Ik hoop dat het lukt, want de dames op Cozumel zijn dan vrij en Monique ook en dan zouden we dus naar Cozumel kunnen. Zou heel leuk zijn als dat mogelijk zou zijn.
En inmiddels is het alweer zondagavond, en ik heb gevraagd of ik woensdag vrij mag, en dat mocht, dus waarschijnlijk gaat het plan wel door. Zou leuk zijn.

En wederom bedankt voor uw berichten die u aan mij schenkt. Is leuk om te horen dat er nog aan mij gedacht wordt. Ik denk ook aan jullie hoor.

En natuurlijk heb ik ook weer nieuwe foto’s gemaakt, die staan weer op mijn site. En voor degenen die het fijn vinden, en ook voor degenen die het niet fijn vinden, deze zijn te bekijken op: http://www.flickr.com/photos/elkieinmexico/show/ Daar staat weer een nieuwe lading. Voor deze maand heb ik trouwens geen fotoruimte meer, dus misschien dat ik wat oude eraf haal of dat jullie maar moeten wachten tot maart. Ik weet het nog niet, maar je merkt het vanzelf wel.

Dit was het dus weer voor vandaag. Denk aan Bassie en Adriaan om het volgende: Dag vriendjes en vriendinnetjes, dat was het dan al weer. Dag vriendjes en vriendinnetjes, tot de volgende keer maar weer.

Groet’n Elkie, uut Playaaaa del Carm’n.