Huisdieren en andere noviteiten.

Missen jullie me nog?

Zo, weer een week voorbij, dus weer tijd voor een nieuw verhaal van mij. Of je het nou leuk vind of niet, zo is het en niet anders.
Zoals vermeld werk ik inmiddels bij de Public Relations. Daarbij hoort ook het onderdeel Guest Services, wat de kiosk inhoud. Maandag ben ik daar begonnen. ’s Ochtends heb ik in de kiosk van Guest Services gestaan. Wat daar de werkzaamheden zijn, zijn o.a. het maken van reserveringen voor de á la carte restaurants. Dat gebeurt door middel van een niet al te ingewikkeld computersysteem dat zelfs ik wel begrijp. Dat is dus niet zo heel erg moeilijk. De middag heb ik doorgebracht op het kantoor. Hier werden mij weer een aantal nieuwe dingen uitgelegd, dus das mooi.
Voor de rest van de week heb ik het kantoor en de Guest Services afgewisseld. Het is wel leuk en ik heb ook wel het gevoel dat ik iets van opsteek. Persoonlijk vind ik Guest Services iets leuker, want daar is er meer contact met de mensen. Leuk en minder leuk contact.

Woensdag was mijn vrije dag. Toen ben ik naar Cancun gegaan. Daar heb ik op het strand gelegen en een beetje in de winkels rondgekeken. Was leuk en ben er eens een keer niet verbrand maar wel bijgekleurd. Voor mijn doen ben ik al best bruin. Is ook wel leuk voor als ik terug kom toch.
Daarna zijn we gaan eten en ben ik met de bus naar huis gegaan. Het is verstandig om je goed aan te kleden als je de bus hier neemt, want de airco staat op -30, wat mij betreft een beetje groot verschil met de temperatuur van buiten die toch wel rond de 30 graden ligt. Daarna dus thuis, even wat kleren wassen. Op een gegeven moment zie ik in mijn ooghoeken iets zich voortbewegen. Dat klopte niet, want ik was alleen thuis. Dacht ik. Dus ik erheen. Wat blijkt daar te zitten? Een heel, groot, zwart, groot, vies beest. Dat was best eng, want hij zag er niet bepaald aardig uit. En toen ik begon te praten zei hij ook niets terug, dus aardig was ie inderdaad niet. Maar goed, het beest liep in de richting van de deur. Dus wou ik hem d’r uit gooien, gaat dat beest harder wandelen en schiet onder het bed van die Mexicaanse kamergenoot. Dus ik dacht, mooi laten zitten daar. Dus ga ik even op mijn bed zitten, komt dat beest ineens tevoorschijn! Aaaah! Nu ben ik geen schijterd, maar dit was geen leuk beestje, ik verwijs u naar die ene, niet bepaald mooie, maar wel alleszeggende foto.
Gelukkig ging het beest stilzitten, dus kon ik er een bekertje overheen zetten, er een papiertje onderschuiven en had ik het beest in de val. Maar toen durfde ik het geheel niet vast te pakken, want wat als het mis ging en het beest viel en misschien wel op mijn voeten. Geen denken aan. Nee.
Dus maar even buiten gaan kijken of er iemand was. Niemand. Fijn, met zo’n beest naast m’n bed. Maar toen hoorde ik de deur van de buren opengaan, dus heb ik hunnie er maar bijgehaald. Wat bleek, was het een zwarte schorpioen! Een schorpioen, aaaah! Vroegen ze of ze hem dood moesten stampen. Mochten ze zelf weten. Dus toen liepen ze met dat beest hun huis in. Dus ik weer mijn huis in. Hoor ik later iemand stampen en iets kraken. Weg huisdier. Eerst dooie kakkerlakken, dan een schorpioen, wat zal er volgen? Want in deze streek leven ook hele leuke spinnen. Vogelspinnen.

Maar verder heb ik eigenlijk niet zoveel te melden. Het is hier ook een best lui leven, want buiten het werken hoef ik niks en alles mag. En dat is niet bepaald erg ofzo.

Zorgen jullie goed voor elkaar?

En oja, als het koud is, moet je aan een land denken waar het warm is. Dan krijg je het vanzelf wel weer warm.